Starożytna forma sztuki, która podbiła świat. ¡Ole!

Ze wszystkich form kulturowych kojarzących się z Hiszpanią, flamenco jest prawdopodobnie najbardziej znane. Mało kto nie zna tańca i pasjonująco śpiewanych głosów oraz frenetycznej gitarowej perkusji, uderzających pozycji, przeciwności aury arogancji i dumy, bólu i żalu. Forma kulturowa, która ma wiele wieków, przeszła długą ewolucję i nadal ewoluuje w wielu kierunkach, ale dopiero w ostatnich latach stała się powszechna. W Japonii faktycznie jest więcej akademii flamenco niż w Hiszpanii, a niewiele większych miast na świecie nie jest pozbawionych szkoły. Mimo tego niezwykłego przeniknięcia do świadomości publicznej i ikonicznej siły, jest to forma sztuki, która skrywa tajemnice swoich dokładnych źródeł i znaczenia.

Szczęśliwie flamenco jest widoczną i dostępną formą sztuki we współczesnej Hiszpanii, a Malaga oferuje dobrą selekcję miejsc, w których możesz ją zobaczyć na żywo. Tradycyjnie flamenco nie było sztuką sceniczną, i do dziś najprawdopodobniej będziesz mógł je zobaczyć w miejscu, które jest jednocześnie niewielkim teatrem kabaretowym i miejscem do picia. Zazwyczaj płacisz opłatę wstępu na pokaz, który obejmuje jakieś napoje, i być może będziesz mógł zjeść i napić się przed i po przedstawieniu. Nazywają się one 'tablao', nazwa pochodzi od słowa na gołe deski, na których tancerze wykonują swój rytmiczny taniec. Bardziej technicznie wykwalifikowani klasyczni tancerze flamenco mogą występować w bardziej konwencjonalnym kontekście teatralnym, ale ponieważ flamenco jest w zasadzie formą improwizacji, tablao przybliżają cię do prawdziwej jego natury, jeśli nie najwyższej klasy tańca.

Oto nasz szybki przewodnik po głównych miejscach i ich ofertach:

Tablao Los Amayas - Malaga ma szczęście gościć tę znaną rodzinę z Sacromonte, serca starej Granady, która założyła nowe Tablao w centrum miasta i przynosi lata autentycznego doświadczenia do swoich profesjonalnie prowadzonych pokazów.

Kelipé Centro de Arte Flamenco - Ta akademia flamenco na starym stylu improwizacyjnego flamenco ma show od czwartku do soboty, oparte na nauczycielach, uczniach i ich muzykach, prezentujących show z czystego improwizowanego flamenco z głębokimi korzeniami cygańskimi.

Museo Flamenco Juan Breva - Jeśli chcesz czegoś więcej niż tylko show, to niewielki i pełen charakteru lokal oferuje tradycyjny bar flamenco, niższe tablao na dole i górny kaplicę / muzeum hołdujące wielkiej sztuce i jej słynnym wykonawcom. Pokazy odbywają się dwa razy w tygodniu, sprawdź lokalizację dla szczegółów.

Bodega El Pimpi - Ten słynny bar oferuje bardzo nieformalne występy flamenco w środy, czwartki i piątki wieczorami. Tancerz wchodzi w interakcje z publicznością, prezentując zabawne wykonania klasycznych piosenek flamenco. Mniej teatralne, bardziej improwizowane i intymne.

El Gallo Ronco - ta tradycyjna tawerna flamenco to głównie urokliwa restauracja serwująca standardy kulinarne Malagi z małym na żywo show flamenco. Większe pokazy zazwyczaj nie sprzyjają wspólnej atmosferze przy kolacji, więc jeśli chcesz jeść podczas spektaklu, to jest bardziej zgodne z twoim gustem.

Możesz znaleźć różne restauracje i 'tawerny flamenco', oferujące kolację i show, które nieuchronnie będą miały mniejszą grupę artystów niż tablao, być może mniej doświadczonych i mniej czystych flamenco, ale będą miały dekoracje i stylizacje oraz pełną obsługę restauracji, które większość tablao nie będzie oferować. W tablao płacisz za show, w restauracji płacisz za posiłek, a show zazwyczaj jest darmowe lub częścią pakietu.

Korzenie flamenco

Podczas gdy dla większości ludzi obraz flamenco polega przede wszystkim na tancerce z gitarzystą, to właśnie głos i słowa lamentu napędzają i kształtują gitarę, dyktują rytmiczne klaskanie i inspirują dynamiczne wyrażenie tancerza. Piosenki są prawie zawsze pełne smutku, tragedii, nieodwzajemnionej miłości, tęsknoty lub ekstazy religijnej i cierpienia. Prawdziwe występy flamenco zawierają wszystkie te cztery elementy krążące wokół siebie w symbiozie namiętnych tekstów, dynamicznego ruchu, muzyki i perkusji. Więc jak, gdzie i kiedy powstał ten wielki dramatyczny zbiornik inspiracji?

Niektórzy powiedzą, że jedynym prawdziwym flamenco tańczonym jest wśród cyganów w ich własnych tablaos w ich barrios, na ich weselach i chrzcinach. Nie ma wątpliwości, że gdyby nie izolacja i ciągłość, a także marginalizacja i prześladowanie kultury andaluzyjskich cyganów przez wieki, to flamenco nigdy nie przetrwałoby do nas tak, jak teraz go znamy. Podczas gdy angielski taniec moriski jest w dużej mierze historycznym odrodzeniem utraconej formy ludowej i społeczności oraz kultur, które tworzyły te tańce, zostały zniwelowane i zatarte przez rewolucję przemysłową i urbanizację XIX i XX wieku, flamenco ma swoje korzenie w społeczności cygańskiej Hiszpanii, która pozostaje odrębną grupą kulturową i etniczną w obrębie większej populacji.

Nie oznacza to, że korzenie flamenco są wyłącznie cygańskie. Ze względu na burzliwe rekonkwisty Hiszpanii spod muzułmańskiego kalifatu i księstw, które trwały wieki, korzenie muzyki i tańca są niejasne, ale wskazują one zdecydowanie na wschód, na Lewant, Persję, a nawet Pakistan, ale także na plemiona beduińskie z Afryki Północnej, a nawet na Afrykę sub-saharyjską. Istnieją uderzające podobieństwa między formą tańca Kathak z Pakistanu a współczesnym flamenco. Na pewno napływ ludów roma przez Bliski Wschód i Afrykę Północną w XV wieku stworzył kolejną etniczną marginesową klasę, która była prześladowana i marginalizowana przez dominujących katolickich chrześcijan. Podczas gdy diaspora żydowska była aktywnie prześladowana i albo eksterminowana albo wcielona pod przewagę katolicką, a konwertyci moriscy albo emigrowali, albo stracili swoją tożsamość, cyganie roma w pewnym stopniu zmieszali się z kulturą muzułmańską Hiszpanii. Połączyli ją z tym, co przywieźli na zachód, ale nie poddali się tym samym pogromom i prześladowaniom religijnym, dlatego zabrali ze sobą najczystsze elementy przetrwającej kultury ludowej z XV wieku do XIX wieku. Wtedy na pewno kultura flamenco była fenomenem cygańskim, kulturą, która wyraziła ich marginalizację i segregację w dźwiękach i ruchach znacznie starszego źródła. Potem flamenco stało się powszechne, znalazło się w szerszej kulturze, gdy artyści zaczęli zarabiać występując na muzycznych i tanecznych występach w kawiarniach w połowie do końca XIX wieku. Stało się tak popularne, że stało się poważną formą teatralną, z operą flamenco dominującą na przełomie wieków. Oczywiście było to skomercjalizowanie dotychczas niszowej sztuki ludowej, ale podniosło poprzeczkę znacząco. Pchnęło technikę tańca na nowe szczyty, ustanowiło technikę i dorobek, który wykraczał poza improwizację, pozwalając mu stać się dyscypliną teatralną, którą można było trenować i studiować. Zestawiło sześciostrunową gitarę hiszpańską jako instrument dominujący, podczas gdy korzenie muzyki leżą w podwójnych lutniach typowych dla Maghrebu i Persji.

Flamenco stanowiło, i nadal stanowi, drogę dla ubogich, ale utalentowanych cyganów, aby uciec z gett, w których na ogół są zamknięci do dzisiaj. Status cyganów w hiszpańskim społeczeństwie jest na pewno bardziej zintegrowany niż kiedyś, ale problemy systemowe nierówności i uprzedzeń nadal istnieją, sprawiając, że muzyka jest krzykiem z trudniejszych obszarów życia do dnia dzisiejszego, pomimo całego jej zawodowego profesjonalizmu i faktu, że jako forma sztuki podbiła świat.